jueves, agosto 31, 2006

Un último parpadeo


Sabía que se estaba muriendo, sabía que era el comienzo de su final, lo sabía y lo sentía.
Por un instante decidió rendirse ante los recuerdos y los sueños...soñó que caminaba por la orilla del mar...y recordó cuantas historias había vivido allí, en la playa que la vió dar sus primeros pasos...
Soñó que volvía a ser una niña, y por un momento lo fué...se olvidó de todo, de su final, de sus amigos...por un instante volvía a ser una niña y nada le preocupaba.

Pero un instante es sólo eso...un instante, una pequeña parte del tiempo, asi que volvió a la vida, dejó a un lado los sueños...pero no los recuerdos...los recuerdos no se pueden dejar, ni olvidar, los recuerdos nunca desaparecen.
Y parpadeó por última vez sabiendo que fuese a donde fuese ahora, que empezara lo que empezara siempre los tendría con ella.

viernes, agosto 11, 2006

Manifiesto contra los incendios.

Esto es un manifiesto contra los incendios...una protesta ante como nuestra naturaleza Gallega esta desapareciendo.Lo escribí con ayuda de dos amigas en un campamento urbano para leerlo.

Adeus ríos,
Adeus fontes,
Adeus regatos pequenos...

Os nenos e nenas, animadores e animadoras do campamento urbano, queremos manifestar a nosa tristeza ante a desaparición dos nosos montes debido os miles de incendios.

Adeus vistas dos meus ollos non sei cando nos veremos....

As nosas árbores choran, a nosa Galiza arde, os nosos fogares desaparecen e o noso ceo escurece.

Miña terra, miña terra, terra onde eu me criei...

Busquei o Sol, e non o atopei
Vin o seu resplandor atraves do fume..
Sei que anda cerca...pero ainda non se deixa ver.

Rapaces concienciemonos para que esto non volva pasar, para que as nosas árbores non choren máis.


PD: si alguien quiere se lo traducco al castellano ;)
Lo azul es parte de un poema de Rosalía de Castro.